Neumjesno je govoriti o bilo kakvom napretku u odnosu na prošlogodišnji praznik, kada su u pitanju uslovi u kojima novinari/ke rade, jer i ovaj dan Dan crnogorski nosioci javne riječi dočekuju bez riješenih slučajeva ubistva Duška Jovanovića, pokušaja ubistava Olivere Lakić i Tufika Softića, kao i uz sve učestalije napade na naše koleginice i kolege.

Ako ekonomskim i bezbjednosnim uslovima u kojima naše kolege/nice rade dodamo i polarizaciju i politizaciju medija koja se može ,,prstima dohvatiti“ , prije će umjesto čestitke priličiti minut ćutanja za ovu, nekad časnu profesiju.

Čini se da jedino sistem može da vrati dostojanstvo novinarima u Crnoj Gori, kako u smislu bezbjednosti, tako i ekonomskog statusa, dok svi mi u međuvremenu ne poradimo na samoregulaciji, koja nam je tradicionalno slaba tačka.

Unapređenje položaja novinara/ki, njihova zaštita i usvajanje najboljih praksi država članica EU, trebalo bi da bude prioritet za svaku vlast. Ukoliko oni ne omoguće našim kolegama/nicama da se slobodno bave istraživačkim novinarstvom, da rade bez domaćih i uvezenih uticaja i u državi gdje će policija i tužilaštvo efikasno rješavati prijavljene slučajeve nasilja nad novinarima, u riziku smo da će profesionalizam i dostojanstvo onih koji svojim radom direktno doprinose razvoju demokratije, iz praznika u praznik, samo ponirati.

                                                                           

                                                                                     Milica Đokđurić, urednica medijskih programa u NVO 35mm